Bartek Sabela - Może (morze) wróci
18:37
Bezmyślność. Tak można najkrócej opisać problem poruszany w książce Bartka Sabeli. I to bezmyślność nie byle jaka, a jedna z gorszych. Radziecka.
Książka opowiada o katastrofie Morza Aralskiego. Morza, które jest jeziorem. Ale na tym jego niezwykłość się nie kończy. Bartek Sabela w swojej książce opisuje jednak nie tylko tą tragedię. Tematem wielu rozdziałów jest ta "stanów" Azji Środkowej pod radzieckim jarzmem. Ale wróćmy do Morza Aralskiego.
Jezioro Aralskie położone jest na granicy Kazachstanu i opisanego w książce Uzbekistanu. Dawniej czwarte największe jezioro na Ziemi. Ale z każdym rokiem jest gorzej; większość jeziora już wyschła, a pozostałości tworzą cztery części. Ale dlaczego wysycha? By odpowiedzieć na to pytanie trzeba się cofnąć do czasów ZSRR; co świetnie zrobił Sabela. Cały absurd wynika z decyzji Nikity Chruszczowa zauroczonego amerykańskimi polami bawełny.
"Co z tego,że bawełna potrzebuje mnóstwo wody? Posadźmy ją na pustyni!!! Nawodnimy ją wodą z tego irracjonalnego jeziora!". Takie właśnie myślenie zadecydowało o losie Arala. Według Sowietów jezioro to było "oczywistą pomyłką natury", więc pozbywając się go uratowali świat od jakiegoś dziwnego tworu.
Utworzyli oni ogromne sieci kanałów irygacyjnych, pobierających wodę z rzek Syr-darii i Amu-darii. Kanały jednak zrobione były niechlujnie. 70 % wody z nich wsiąkało w pustynię, a teraz wsiąka niewiele mniej. Efekty w uprawie bawełny były jednak dobre, toteż Uzbekistan stał się największym eksporterem bawełny na świecie i pozostaje n im do dzisiaj.
Ale dlaczego nikt nie ratuje jeziora? Powodem jest ludzka chciwość. Sprzedawcy gazu ziemnego już czają się na wyłaniające się z pod wody umierającego jeziora złoża.
Może (morze) wróci jest świetną książką, którą każdy choć trochę interesujący się Republikami Postsowieckimi powinien przeczytać. Polecam ją również za dobre pokazanie irracjonalności, tych zabójczych dla Morza decyzji; a także za piękne rysunki autora
To tyle!
Jezioro Aralskie położone jest na granicy Kazachstanu i opisanego w książce Uzbekistanu. Dawniej czwarte największe jezioro na Ziemi. Ale z każdym rokiem jest gorzej; większość jeziora już wyschła, a pozostałości tworzą cztery części. Ale dlaczego wysycha? By odpowiedzieć na to pytanie trzeba się cofnąć do czasów ZSRR; co świetnie zrobił Sabela. Cały absurd wynika z decyzji Nikity Chruszczowa zauroczonego amerykańskimi polami bawełny.
"Co z tego,że bawełna potrzebuje mnóstwo wody? Posadźmy ją na pustyni!!! Nawodnimy ją wodą z tego irracjonalnego jeziora!". Takie właśnie myślenie zadecydowało o losie Arala. Według Sowietów jezioro to było "oczywistą pomyłką natury", więc pozbywając się go uratowali świat od jakiegoś dziwnego tworu.
Ale dlaczego nikt nie ratuje jeziora? Powodem jest ludzka chciwość. Sprzedawcy gazu ziemnego już czają się na wyłaniające się z pod wody umierającego jeziora złoża.
Może (morze) wróci jest świetną książką, którą każdy choć trochę interesujący się Republikami Postsowieckimi powinien przeczytać. Polecam ją również za dobre pokazanie irracjonalności, tych zabójczych dla Morza decyzji; a także za piękne rysunki autora
To tyle!
0 komentarze