Silmarillion
17:54
JRR. Tolkien. Autora raczej nikomu przedstawiać nie trzeba. Ale książkę już bardziej. Silmarillion jest jedną z mniej znanych książek Tolkiena, którą sam skazywał na niepowodzenie, a nawet nie chciał wydać; co zrobił jego syn. Swoje zdanie Tolkien argumentował tak "Zero Hobbitów, wszędzie Elfy i podniosła stylistyka..." Ale dla mnie i dla wielu innych fanów Tolkiena książka była bardzo ciekawa. Była ona idealnym uzupełnieniem Władcy Pierścieni, czy Hobbita.
- Ainulindalë- mit kosmogoniczny (ach te nazwy), opowiada o stworzeniu swiata przez Eru Iluvatara i jego pomocników Ainurów
- Valaquenta- opis Valarów, Majarów oraz Nieprzyjaciół
- Quenta Silmarillion- główna część książki, od której pochodzi tytuł, chyba najciekawsza. Jest ona historią o powstaniu, utracie i wojnie o cudowne klejnoty, Silmarile. Zawiera także opowieści poboczne, rozwinięte szerzej w innych książkach (całkowicie im poświęconych), takich jak Beren i Luthien, czy Dzieci Hurina.
- Akallabêth- świetnosć i upadek Królestwa Numenoru.
- Pierścienie władzy i trzecia era - streszczenie wydarzeń z Władcy pierścieni i Hobbita
Silmarillion podoba mi się również ze względu na ciekawą kompozycję (książka kończy się wraz ze wspomnianym już odpłynięciem Elfów ze Śródziemia.) pokazującą,że Elfy tylko "zahaczają"o Śródziemie. Na wzmiankę zasługuje także historia Berena I Luthien, czy Dzieci Hurina. W tej pierwszej został pięknie użyty przez autora motyw psa, który poświęca swoje życie dla zakochanych. Dobrze została też pokazana siła miłości, która w zdobyciu jednego z klejnotów okazała się skuteczniejsza od wielkiej armii. Z kolei druga historia jest bardzo tragiczna. Jednak też ciekawa. 
Podsumowując poleciłbym ją każdemu fanu książek Tolkiena, lecz nie każdemu. Dla osób niezainteresowanych innymi innymi książkami tego brytyjskiego autora może się okazać jeszcze mniej ciekawa.
Książka otrzymała psi znak jakości
To tyle!
0 komentarze